بررسی تأثیر مهار بیان ژن نوکلئوستمین بوسیله sirna بر مهار رشد و القاء تمایز در رده سلولی nb۴ لوسمی پرومیلوسیتیک حاد انسانی

پیش زمینه و هدف: لوسمی پرومیلوسیتیکی حاد(apl) نوعی بیماری خونی بدخیم می باشد که در اثر تکثیر بی رویه و عدم تمایز سلول های بنیادی خون ساز ایجاد می شود. از راهکارهای اخیر در درمان لوسمی شناسایی مسیرهای سیگنالی درگیر در سلول های بنیادی سرطان خون می باشد. نوکلئوستمین نقش عمده ای در کنترل رشد و خودنوزایی سلول های بنیادی و سرطانی دارد. در مطالعه حاضر، اثرات سرکوب بیان ژن نوکلئوستمین بر روی رشد، تمایز و مرگ رده سلولی nb4 به عنوان مدل apl برای اولین بار بررسی شده است.مواد و روش کار: سلول های nb4 در حضور غلظت nm200 از sirna اختصاصی ژن نوکلئوستمین کشت داده شدند. سطح بیان ژن نوکلئوستمین توسط rt-pcr نیمه کمی بررسی گردید. به منظور بررسی مهار رشد و مرگ سلولی به ترتیب آزمون دفع رنگ تریپان بلو و میکروسکوپ فلورسنت به کار گرفته شد. تمایز از نظر ریخت شناسی و بیولوژیکی به ترتیب با استفاده از رنگ آمیزی رایت-گیمسا و فعالیت بیگانه خواری ذرات لاتکس بررسی شد.یافته ها: نوکلئوستمین دارای بیان بالایی در سلول های nb4 می باشد. 48 ساعت پس از تیمار، سطحmrna نوکلئوستمین در مقایسه با سلول های کنترل به میزان 1/36درصد کاهش یافت. 72-12 ساعت پس از تیمار رشد سلول ها به میزان 1/35درصد کاهش یافت و همراه با آن ویژگی های تمایز نظیر کاهش نسبت هسته به سیتوپلاسم و هضم ذرات لاتکس مشاهده شد که تمایز به سمت رده مونوسیت -ماکروفاژی را تأیید کرد.نتیجه گیری: با توجه به اثرات مهار رشدی و تمایزی مهار نوکلئوستمین در سلول هایnb4، خاموشی بیان این ژن می تواند به عنوان یک هدف بالقوه در درمان بیماران apl پیشنهاد شود.